Missie & Visie

JONGENS. Wie zijn ze, wat willen ze, en hoe zien we ze? Waar hebben we het over? Hun kracht en creativiteit of problemen en wangedrag?

Iedere jongen is weer anders, vult zijn sekse anders in, hetero, homo-, bi- , interseksueel of non-binair (gender) en ook de verschillen tussen jongens en meisjes zijn minder groot dan vaak wordt gedacht. Om echter goed op de ontwikkeling van jongens in al hun diversiteit in te spelen moeten we kijken naar hun aanleg, hun rijping, de manieren waarop zij worden opgevoed, naar de beelden die hen worden voorgehouden en de verwachtingen die men van hen heeft, naar kleur, klasse of milieu. Nu blijven veel jongens onnodig achter: lagere resultaten, schooluitval, problematisch gedrag en veel al dan niet verborgen depressies.

Wie zijn hun voorbeelden? Wat geeft hun leven betekenis? Waar gaan ze voor?

De samenleving verandert snel. Opvattingen over taken, rechten, plichten, gender en wat mannen en vrouwen aantrekkelijk maakt, zijn flink in beweging. Rollen in opvoeding en werk liggen minder vast. Voor beide seksen valt er veel te winnen. Maar dat gaat niet vanzelf.

Jongens rijpen meestal wat langzamer en onregelmatiger dan meisjes. Op het ene gebied sneller: ruimtelijk-visueel, experimenteren, creativiteit en beweging; op het andere langzamer: taal, sociaal, emotioneel. De integratie van dat alles en het vinden van balans komt later. Dit uit zich vaak in ander gedrag en andere leerstijlen: trial en error – eerst doen, dan nadenken.

Kernvraag is: waar liggen hun kwaliteiten, hun kansen en valkuilen? Hoe vullen zij hun sekse in? Wat zijn hun doelen, hun kicks en perspectieven? Hoe kun je ze prikkelen, hoe maak je contact.

BENADERING VAN JONGENS

Om jongens tot verantwoordelijke en evenwichtige persoonlijkheden te helpen uitgroeien, moeten we aansluiten bij hun wensen, ontwikkelingstaken en de wijze waarop hun omgeving op hen inwerkt. Momenteel is hier weinig aandacht voor. Opvoeding, onderwijs, sport en hulpverlening lijken vaak sekseneutraal, maar zijn het in feite niet. Aandacht voor sekseverschillen geldt vooral meisjes; bij jongens komt vooral overlast of verwachte overlast in beeld, waarbij het beeld van heteroseksuele jongens centraal staat, met enige nadruk op witte heteroseksuele jongens. Het genderdebat lijkt alleen over meisjes en LHBTIQ te gaan. .

Zo wordt jongens geen recht gedaan en gaan hun kwaliteiten verloren. Scholen zijn erg groot, echte contacten met leraren schaars en al vroeg worden aan opgroeiende jongens eisen gesteld die niet passen bij hun ontwikkeling, talenten, nieuwsgierigheid en rijpingsstadium.

Door de oververtegenwoordiging van vrouwen in opvoeding, onderwijs en jeugdhulpverlening bestaat de kans dat er éénzijdig eisen aan jongens gesteld worden die meer aansluiten op wat méisjes kunnen of nodig hebben. Áls jongens in hun hoedanigheid van jonge mannen publiekelijk aandacht krijgen, dan is dat vaak vanuit een negatieve (dader-)context: schooluitval, geweld, criminaliteit en overlast.

Is er iets mis met jongens? ‘Zijn ze zo?’ Of is er iets mis met de manier waarop wij hen voorbeelden geven, opvoeden, steunen, grenzen en begeleiding geven? Laten we jongens teveel aan hun lot over dan kan destructieve onderlinge concurrentie en te grote impact van reclame en media het roer overnemen. Isolement, depressie, wrok en destructieve agressie liggen op de loer en trekken een zware wissel op onze samenleving.

De ontwikkeling van zelfbeheersing, zelfvertrouwen en zelfreflectie bij jongens, en het stimuleren van empathie naast moed, gezonde daadkracht en verantwoordelijkheidsgevoel vragen om bundeling van krachten van alle betrokkenen.

Het Platform Jongens in Balans attendeert volwassen begeleiders van jongens – ouders, leraren, hulpverleners maar ook politie of anderen – er op dat jongens soms een specifieke bejegening vragen en helpen hen daaraan vorm te geven. Het Platform wil aandacht geven aan kwaliteiten en behoeftes van jongens en die een plaats geven in de buurt, op school, in vrije tijd en sport. Zo kunnen zij bewuster van zichzelf, en met meer succes verbinding en een eigen vorm zoeken in hun volwassen leven. Hun kwaliteiten verdienen breder te worden gestimuleerd en benut ten bate van henzelf en hun omgeving. Zo kunnen ze maatschappelijk van waarde zijn i.p.v overlast bezorgen.